(4) حالت G، ادامه رونق: تعهد برای بازپرداخت مهم نیست (بدون احتساب قیمت بالقوه)
فرض 1(الف) تضمین می کند که BE,G1(y) = min{wE,G1 + yC2, C2} = C2. در این حالت، نقدینگی کسب و کار به اندازه کافی زیاد است که کارشناسان با توانایی بالا می توانند قیمت کامل دارایی را بپردازند، حتی اگر مدیر متعهد، تعهدپذیری کم را انتخاب کرده باشد. بنابراین، هیچ کم هزینه ای بالقوه وجود ندارد و بالا بردن تعهد باعث تغییر در پرداخت های قابل اجرا نمی شود، حتی اگر منجر به هزینه ε شود. پرداخت های خارجی از طریق قیمت بالای فروش مجدد دارایی انجام می شود و تعهدپذیری بالایی نیز مورد نیاز کسی نیست و نه مورد نظر است. هیچ انگیزه ای برای افزایش تعهد نمی تواند از این حالت ناشی شود - جمعیت نقدینگی از تعهدپذیری.