ترجمه مقاله طراحی شهری تعاملی با استفاده از نظارت شرایط لازم برنامه ریزی جامع

طراحی شهری تعاملی با استفاده از نظارت شرایط لازم برنامه ریزی جامع

بوک دووریس[1]، وینسنت تاباک، هنری آچتن

دانشکده معماری، ساختمان و برنامه ریزی، دانشگاه فناوری ایندهاون، صندوق پستی 513، ام بی ایندهاون 5600، هلند

 

چکیده

برنامه ریزی شهری و طراحی شهری، رشته های مجزایی هستند. در نتیجه، به ندرت، بازخوری از فرایند طراحی شهری نسبت به فرایند برنامه ریزی شهری، وجود دارد. برای بهبود تعامل بین این دو، یک ابزار طراحی شهری تعاملی (IUD)، گسترش یافته است. این ابزار در یک Desk Cave  بکار میرود که دستکاری مستقیم جرم ها را میسر ساخته و دارای بازخور آنی بر روی عملکرد برنامهِ برنامه ریزی شهری است. در یک آزمایش مقیاس کوچک، این ابزار برای بهبود پذیرش طراحی شهری با شرایط لازم برنامه ریزی بدون ممانعت از فرایند طراحی اثبات شد.

واژه های کلیدی: برنامه ریزی شهری[2]؛ طراحی شهری[3]؛ محیطهای مجازی[4]

 

1.مقدمه

برنامه ریزی شهری و طراحی شهری، رشته های اکیدا مجزایی هستند، که سبب یک حلقه بازخور زمان بر میشوند، زمانیکه برنامه ها به جرم ها و فضاها تبدیل میشوند. برنامه ریزان شهری بر روی سطح شهر یا سطح منطقه ای کار میکنند، درباره تعداد خانوارها به ازای هر متر مربع، نیاز به مدارس، فروشگاه ها و ... و یک طراحی کلی از زیرساخت ترافیکی، محاسبات را انجام میدهند. طراحان شهری، از این شرایط لازم، کار خود را آغاز میکنند و باید مقررات ساخت و ساز را در زمان توسعه راه حلها برای تخصیص مساکن، مغازه ها، جاده ها، پارکها و غیره، رعایت نمایند. برای ارزیابی پیامدهای طراحی و طرحها، مدلهای مقیاس مقوایی، چوب یا اسفنج بکار میروند. تا ان زمان، تعامل بین طرح و طراحی، نه تنها برای کارشناسان بلکه برای خریداران بالقوه، شهروندان و ... قابل رویت و قابل دستیابی نمیشود. این امر اغلب به اصلاح طرح شهری منجر میگردد. از اینرو، ارزیابی قبلی در فاز برنامه ریزی شهری، اثر فضایی بالقوه تصمیمات بر حسب روابط بین چگالی ها، رهنمودهای ارتفاع ساختمان کلی، نسبتهای فضای عمومی / شخصی و غیره منجر میگردد. ما با همکاری با شهرداری یک کلان شهر متوسط، ابزاری را توسعه داده ایم که به چنین ابعاد طراحی شهری نسبت به فاز برنامه ریزی، بازخور نشان خواهد داد. برنامه ریزان و طراحان، هر دو، ابزارهای خود را به طور خاص، در سیستم های cad و GIS توسعه داده اند. در تحقیقات، میتوان نمونه هایی را برای تشویق مشارکت شهروندان یافت [1] که از ارزیابی طراحی شهری [2] و ارتباط دادن VR به GIS حمایت میکند. بر خلاف سیستم های CAD، سیستم ها، یک مجموعه بسیار محدود اما اختصاصی از ابزارها را برای طراحی برنامه های شهری، ارائه میدهد. برخلاف سیستم های GIS، سیستم ما هیچ داده جغرافیایی را ارائه نیمدهد و ابزارها را تحلیل میکند، اما فقط آن دسته از داده هایی را ارائه میدهد که شرایط لازم برای برنامه ریزی شهری و یک مکانیسم نظارتی برای محک زدن محدودیتها را مشخص میکنند. بدین صورت، این ابزار باید برای برنامه ریزان شهری، یک امکان سریع و آسان برای بررسی سریع عملی بودن فضایی یک طرح را بدون شروع هیچ گونه فعالیت طراحی شهری دقیقی، ارائه دهد.

تحقیق ما بر نزدیک ساختن شکاف برنامه ریزی – طراحی در یک سیستم ابتکاری متمرکز است که بازخور آنی از یک برنامه ریزی در زمینه راه حلهای طراحی و بالعکس را میسر می نماید. نزدیک ساختن این شکاف، زمان ارزیابی طراحی را کاهش داده و از اینرو، تعداد گزینه های طرحی که میتواند مورد مطالعه قرار گیرد را افزایش میدهد.

7. بحث و بررسی

7.1 آیا UID ابزاری برای طراحان یا برنامه ریزان است؟

یک مساله اساسی این است که آیا این ابزار باید توسط طراحان یا برنامه ریزان بکار رود. ابزار UID، شکاف بین طراحان و برنامه ریزان را از طریق ارائه روشی نزدیک میکند که هر دو بعد فرایند توسعه پروژه شهری را تلفیق می نماید. طراحان میتوانند، سیستم UID را برای تولید آسان و سریع گزینه های طراحی حتی همراه با ساکنین بالقوه ناحیه شهری، بکار ببرند. برنامه ریزان میتوانند سیستم UID را برای محک زدن شرایط لازمی بکار ببرند که در برابر پیامدهای فضایی بیان شده اند. با این حال، باید تاکید کنیم سیستم UID به عنوان یک ابزار طراحی شهری تکامل یافته قلمداد نمیشود. خود طراحی، مهم ترین محصول استفاده آن نیست، بلکه نگرش در تعامل بین شرایط لازم طراحی و برنامه ریزی شهری، مهم ترین محصول آن به حساب می آید. این نگرش، ارتباطات بین طراحان و برنامه ریزان را بهبود داده و به موجب آن، اصلاحات غیر ضروری را کاهش میدهد.

7.2 بهبودها و گسترشهای سیستم

بهبودهای زیادی، امکانپذیر هستند، از میان آنها، مشهودترین بهبود، در عین حال، ویژگیهای اعمال نشده شکل سقف و گروه، نیستند.گسترشهای ممکن دیگر میتواند شامل اشکال ساختمانی خمیده و مورب باشد، محاسبات مسافتهای بین ساختمانها و در طول مسیرها، محوطه های ساختمانها، تولید آرایه ای اشیاء ساختمان و ... میشود. گسترش مشهود دیگر، اتصال با یک سیستم اطلاعات جغرافیایی است. از این سیستم GIS، میتوان، نقشه ها را بازیابی کرد و انواع تحلیل ها را میتوان انجام داد.

با این حال، احساس اطمینان می کنیم، قدرت این سیستم، در سادگی آن نهفته است. با افزودن اشکال و عاملیت بیشتر، میتواند شهودی بودن آن را از بین ببرد. لذا، گمان می کنیم، مقاومت برای ایجاب افزودن عاملیت زیاد و جستجو برای گسترش بیشتر از طریق انتقال سریع به نرم افزار دیگری که عاملیت متفاوتی را ارائه میدهد، محتاطانه تر است.

تقدیرنامه ها

سیستم UID، به عنوان یک پروژه MSc توسط وینسنت تباک تحت هدایت بوک دووریس و هنری آچتن در سیستم های طراحی بخش معماری، برنامه ریزی و ساختمان دانشگاه فناوری ایندهاون گسترش یافت. مولفین تمایل دارند از مشارکت شهرداری تیلبرگ به طور خاص، هان تن برامل استروئت و شرکت کنندگان آزمایش، قدردانی به عمل آورند.

مراجع

1. ال. دابلیو. کی. آلفا، کی. ایکی، معماری متحرک و چشم انداز گذرا، سیستم تبدیل تعاملی برای ارزیابی متحرک، در: بی. دو وریس و دیگران (ویرایشها)، آینده های طراحی معماری به کمک کامپیوتر، انتشار دانشگاهی کلوور، دوردرخت، 2001، صفحات 752-739.
2. ال. کانه پارو، ام. رابیگلیو، ماشینهای خودکار تکاملی برای شبیه سازی شکل برون شهری، در : بی. دو وریس و دیگران (ویرایشها)، آینده های طراحی معماری به کمک کامپیوتر، انتشار دانشگاهی کلوور، دوردرخت، 2001، صفحات 780-767.
3. جی. مارن، جی.مولونی، سیستم های برنامه ریزی شهری تعاملی مجازی، شرح مذاکرات پنجمین کنفرانس بین المللی پیرامون سیستم های طراحی و پشتیبانی از تصمیم، EIRASS، 2000، صفحات 203-196.
4. اچ. وود، فیستن ون دو پلانولوژی، سمسون، اچ. دی. جینک ویلینک، آلفن آن دو رین، 1996، 1998.
5. بی. دو وریس، اچ.اچ آچتن، ام. ای. اُرزوچووسکی، ای. ای. دابلیو. تان، ان. ام. سرجرز، وی. تاباک، ای. جی. جساران، ام. کی. دی. کومانز، آزمایشات - سطح مشترک ملموس به عنوان یک جزء لاینفک یک راهبرد تحقیقاتی، مجله بین المللی محاسبات معماری 1 (2) (2003) 152- 133.

 

 

---

[1] مولف مربوطه. تلفن تماس: [phone]+؛ فکس: [phone]+.

آدرس ایمیل: [e-mail](B.deVries).

$/5805-0926 – از موضوع السوییر بی. وی 2004 ملاحظه نمایید. کلیه حقوق محفوظ است.

Doi:10.1016/j.autcon.2004.07.006

[2] Urban planning

[3] Urban design

[4] Virtual environment