ترجمه مقاله مجتمع مالی و بحران مالی
مقاله انگلیسی ISI مدیریت مالی
چکیده – ما درباره نمونه ای از بزرگترین مجتمع های مالی 15 کشور مطالعه می کنیم و بزرگترین واگذاری هایشان را در بازه 2005 تا 2016 دنبال می کنیم. ما یک مقیاس بازار-محور جدید، برای تحلیل تاثیر واگذاری ها، بر ارزش مازاد مجتمع تجاری توسعه دادیم و یافته های ما به واگذاری هایی اشاره دارد که تاثیر قابل توجهی بر ارزشگذاری مجتمع تجاری دارد و در تخفیف کاهش یافته مجتمع، نقش دارد. نتایج ما توسط فروش دارایی های خدمات تجاری، برانگیخته می شود. فروش دارایی هایی که به بخش مالی، هیچ ربطی ندارند، تاثیرمعناداری بر ارزش مازاد مجتمع نمی گذارند. این نتایج با لحاظ کردن چندین متغیر کنترلی و مشخصات مدل اقتصادسنجی دیگر نیز مستحکم است. در کنار یکدیگر، نتایج به دست آمده درباره موجودیت منافع بزرگ، برای مجتمع های مالی، از ترکیب فعالیت های خدمات مالی، پرسش هایی به وجود می آورد. این مطالعه، هم برای هیئت مجتمع مالی ای که استراتژی های کوچک کردن شرکتشان را رهبری می کنند و هم برای تعدیل کنندگانی که به مسائل مربوط به پایداری مالی می پردازند، دلالت هایی دارد.
واژگان کلیدی: مجتمع مالی، تخفیف مجتمع، ارزش مازاد، واگذاری، بحران مالی
ثبت سفارش ترجمه تخصصی مدیریت مالی
1- مقدمه:
مجتمع های مالی در واقع موسسه های پیچیده و بزرگی هستند که فعالیت های مرتبط زیادی را در صنعت مالی، در کنار یکدیگر قرار داده اند. آن ها بانکداری تجاری، تعهد خرید اوراق قرضه و تجارت، مدیریت دارایی و بیمه و سایر فعالیت های مالی غیربانکی را تحت یک موجودیت شرکتی ارائه می کند. این مجتمع ها، صدها شرکت فرعی فعال و وابستگان آن ها را در بازارهای خارجی و داخلی، کنترل کرده و سرمایه گذاری در بخش غیرمالی را نیز مدیریت می نماید
مقالات مالی نشان داده که مجتمع های مالی، به طور میانگین، ارزش مازاد منفی داشته یا در سطح تخفیف معناداری، در مقایسه با پورتفولیوهای منطبق موسسات مالی مستقل، به تجارت مشغول هستند. با پیروی از پیش بینی های مقالات مرتبط به این مجتمع ها، سوالات زیر را می پرسیم: در صورتی که یک مجتمع تجاری، در سطح تخفیف، به نسبت موسسه های مالی مستقل، مشغول به تجارت استآ آیا واگذاری ای که بتواند سایز و پیچیدگی سازمانی را کاهش دهد؟ می تواند ارزش مازاد چنین مجتمعی را افزایش دهد. برخلاف اهمیت این پرسش، هیچ گونه مقاله ای، تا جایی که ما میدانیم، به طور مستقیم، درباره این که آیا برنامه های واگذاری می توانند تخفیف مجتمع مالی را کاهش دهند یا نه، نپرداخته است
این مقاله 50 مورد از بزرگترین مجتمع های مالی جهانی را با هدف تحلیل ارتباط میان مشارکت اقتصادی برنامه های واگذاری و ارزش مازاد مجتمع بررسی می کنند. مقالات امور مالی شرکتی، چندین دلیل را برای برنامه های واگذاری ایراد می نماید که می تواند منجر به ارزش افزوده شود. در تشریح بهره وری، هایت و همکاران 1987و ماکسیموویچ و فیلیپ 2001 استدلال می کنند که خریداران می توانند با توجه به فروشنده، دارایی های خود را به طور بهره ورتر، مدیریت نمایند. دیدگاه متمرکز(جان و افک 1995 و برگر و اوفک 1999) نشان می دهد که شرکت های متنوع می توانند دارایی های خود را بفروشند تا تخصصی تر شده و هزینه های متنوع سازی را کاهش دهند. در حالی که برخی از فروش دارایی ها، انگیزه خود را از بهبودبخشی بهره وری و دلایل عملیاتی می گیرند، تهیه امور مالی می تواند یک انگیزه مهم دیگر باشد. تهیه منابع امور مالی (شلیور و ویشنی 1992، لانگ و استولز 1994، بوریسووا و همکاران 2013) استدلال می کند که شرکت هایی که از لحاظ مالی، دارای قید هستند می توانند دارایی های خود را با هدف آسایش قیود اعتباری بفروشند، این انگیزه می تواند برای موسسات مالی نیز که می خواند موقعیت سرمایه خود را بهبود ببخشند (به خصوص در زمان بحران مالی)، اِعمال پذیر باشد. برای مثال در مورد شرکت های غیرمالی (کمپلو و همکاران 2010)، گزارش می شود که 70 درصد از شرکت هایی که قید مالی دارند، فروش دارایی های خود را در بحران مالی، افزایش می دهند در حالی که این رقم، برای شرکت هایی که چنین قیدی ندارند، 37 درصد است
پرسش پژوهش ما با توجه به مشاجره مستمر، درباره سایز مجتمع مالی، فعالیت ها و بهره وری آن، اهمیت خاصی دارد. بانکداران، تعدیل کنندگان، سیاست گذاران و اقتصاددانان، توجه زیادی به سایز بزرگ و پیچیدگی سازمانی فوق العاده بالایی دارند که موسسات این چنینی، اخیرا به آن ها رسیده اند (بوت 2011، ساندز و والتر 2012، آدماتی و هلوین 2014). یک نتیجه از این سایز بسیار بزرگ و پیچیدگی فوق العاده سازمانی، مسئله بزرگی بیش ازحد برای شکست خوردن (TBTF) می باشد (ریسک سیستمی که توسط موسسه مالی در حال شکست ،اِعمال می شود و می تواند با باقی سیستم های مالی و اقتصاد کلی، آسیب بزند). علاوه بر آن، از زمان بحران مالی ای که در سال 2008 به وقوع پیوست، توجه عمومی، به مجتمع های مالی، به طور قابل توجهی افزایش یافته است زیرا موارد زیادی از این مجتمع ها، تنش های مالی شدیدی را پیش روی خود دیده اند. تعدیل کنندگان و دولت، به طور مستقیم و غیرمستقیم، از مجتمع های مالی پشتیبانی می کنند اما در همین زمان توافق کرده اند تا فعالیت های آن ها را محدود کرده و استراتژی ها برای رشد بیشتر و سایز بیشتر را از طریق ملزومات شدیدتر، در سرمایه مدیریت ریسک و نقدینگی، دلسرد نمایند و به آن ها توصیه کنند تا دارایی های خود را واگذار کرده یا حتی آن ها را تجزیه نماید. مقالات زیادی درباره منافع و هزینه مجتمع ها که اکثرا برای مجتمع های غیرمالی ایجاد شده، وجود دارد (به مروری بر مقالات، توسط اشتین (2003)، ماکسیموویچ و فیلیپس 2007 و مراجع آن مراجعه نمایید) که البته حجمه پژوهش ها، بر عواقب ارزشگذاری بازار، برای متنوع سازی شرکتی دارد. با مقایسه عملکرد و ارزش های شرکت های تک بخشی، مطالعات تجربی به این نتیجه میرسند که شرکت های متنوع، به طور میانگین، در سطح تخفیف، به تجارت مشغول هستند. ارزش گذاری کمتر از حد بازار مجتمع، در مقایسه با شرکت های تخصصی، ارتباط نزدیکی با عدم بهره وری سرمایه گذاری و همیاری منفی دارد که اغلب تبدیل به هزینه آژانس بسیار بالا می شود. یک دلالت مهم، این است که مدیران شرکت های مجتمع، ارزش را نابود می کنند. این خط پژوهشی ،توسط LL2017 و SW2009 به صنعت خدمات مالی تعمیم پیدا کرده و تاکید شد که ارزش بازار مجتمع های تجاری، به نسبت پورتفولیوهای منطبق موجودیت های رابط مالی تخصصی، کمتر است. LL2017 و SW2009 از این دیدگاه، پشتیبانی می کنند که متنوع سازی در صنعت خدمات مالی می تواند مشکلات آژانس را شدیدتر کرده، ارزش بازار در بانک ها که مشارکت در چندین فعالیت دارند را مختل نماید و هم چنین اشاره کردند که اقتصادهایی با چنین حوزه ای، به هیچ عنوان وجود نداشته و یا به اندازه کافی بزرگ نیستند که بتوانند هزینه های متنوع سازی را جبران کنند.
مجتمع ها می توانند به عدم بهره برداری سرمایه گذاری، ارزش گذاری کمتر از حد بازار، همیاری منفی و تضادهای سازمانی ای که هنگام رسیدگی به فعالیت های ساختاردهی مجدد به وجود می آید، بپردازند. کامت و جرل (1995) و جان و اوفک (1995) به این نتیجه میرسند که مجتمع های غیرمالی ای که دارایی های خود را واگذار می کنند، افزایش ارزش بازاری خواهند داشت. گرتنل و همکاران (2002) و دیتمار و شیوداسانی (2003) نشان می دهند که تجزیه مجتمع که از طریق اسپین-آف و واگذاری انجام می شود، می تواند بهره وری قسمت های کسب و کار باقی مانده را افزایش دهد. اینکه واگذاری چگونه بر ارزش، سرمایه گذاری می کند. این که واگذاری چگونه بر ارزش، سرمایه گذاری، تهیه منابع مالی و بهره وری کلی تاثیر میگذارد، یک مشاجره قدیمی در مقالات مالی است.
ثبت سفارش ترجمه تخصصی مدیریت مالی
با در اختیار داشتن چنین پیش زمینه ای، مقاله ما تلاش می کند تا مقالات موجود در زمینه تاثیر واگذاری، در صنعت مالی را تعمیم داده و هم چنین آن را به مورد خاص مجتمع مالی بزرگ برساند. مطالعه ما، اولین مطالعه ای است که به این پرسش پژوهشی می پردازد و مشارکت های اقتصادی، برنامه های واگذاری جایگزین مجتمع های مالی را بر ارزش گذاری بازار مرتبط به مجتمع های تجاری را بررسی می کنند (یعنی ارزش مازاد). ما بزرگترین مجتمع های مالی دنیا را در سال 2005، از 15 کشور شناسایی کرده و فروش دارایی های آن ها را در طول بازه 2005 تا 2016 دنبال می کنیم که البته این بازه زمانی، بحران مالی اخیرا در بر میگیرد. واگذاری در مجتمع مالی می تواند از واگذاری در مجتمع های غیر مالی، متفاوت باشد زیرا از یک طرف، دارایی های مالی ای فروخته می شود که در همین صنعت، فعالیت می کنند (یعنی 6 کد طبقه بندی صنعت استاندارد یکسان را دارند (SIC)) و از طرف دیگر، برنامه های واگذاری آن ها منجر به فروش یک بخش کامل کسب و کار و کاهش سطح متنوع سازی آن ها نمی شود بلکه فروش های نسبی از ....
