نمونه ترجمه مقاله بیماری فراگیر ویروس کرونا

این تصویر ترکیبی از ناامنی منطقه‌ای و جهانی در رابطه با غذا و تأثیرات آشکار بیماری فراگیر ویروس کرونا (کوید 19) است. ویروس کرونا که اولین بار در شهر هوبای چین در دسامبر 2019 گزارش شد (سینگال 2020)، به سرعت در سرتاسر جهان گسترش یافت و سازمان جهانی بهداشت در مارس (2020) آن را به عنوان یک بیماری فراگیر جهانی اعلام کرد (کاسینوتا و وانلی 2020). از آن زمان این بیماری به یک بحران سلامت عمومی بی سابقه تبدیل شده است که منجر به بحران‌های اقتصادی و اجتماعی نیز شده است. در منطقۀ آفریقای شرقی، اولین مورد کوید 19 در 13 مارس سال 2020 در کنیا گزارش شد و از آن زمان این بیماری در این منطقه افزایش یافته است و هر روز مبتلایان جدید به بیماری گزارش می‌شوند. دولت آفریقای شرقی مطابق رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت و قوانین جهانی، محدودیت‌های گوناگون اعمال کرد تا گسترش بیماری را در محدوده و مرزهای خود حفظ کنند. محدودیت‌ها شامل، محدودیت رفت و آمد، بستن مرزها، فاصلۀ اجتماعی، قرنطینه و تعطیلی خدمات غیرضروری بود. محدودیت‌های رفت و آمد در اوگاندا به صورت قرنطینۀ کامل، سخت‌گیرانه‌تر از کنیا بودند. سفرهای داخلی در اوگاندا تعطیل شدند و مردم تنها در موقعیت‌های اورژانسی اجازه داشتند خانه را ترک کنند (استیوردینگ و مارگینی 2020). اجرای این محدودیت‌های سخت‌گیرانه، ناخواسته زندگی مردم را با تأثیرات قابل توجه بر امنیت غذایی و اقتصاد مختل کرده است. این اتفاق به خصوص در آفریقای شرقی رخ داده است، منطقه‌ای که از پیش با فقر همگانی، قحطی و گرسنگی و سوء تغذیه درگیر بوده است. گزارش‌ها نشان می‌دهند که این منطقه به سه طریق با اختلال‌ها مواجه خواهد شد: کاهش درآمد به خصوص برای افرادی که در بخش غیررسمی کار می‌کنند و غالباً با حقوق بخور و نمیر روزانه زنده می‌مانند، کاهش درآمد از وجه‌های ارسالی و اختلال در سیستم‌های غذایی (دی مک و کاری کی 2020؛ ایلو 2020؛ آن هبیتات و WFP 2020)، بنابراین بحران‌های شدید و خطرات زیادی در رابطه با تأمین مواد غذایی به وجود می‌آید. گزارشات دیگر عواملی را گزارش داده‌اند که شرایط نامطلوب در آفریقای شرقی را تقویت می‌کنند، شامل کارگران بسیاری که فرصتی برای کار در خانه ندارند، کمبود درآمدها و سیستم‌های بهداشت ضعیف. علاوه بر آن عدم وجود سیستم‌های رفاهی در آفریقا یا وجود سیستم‌های رفاهی ضعیف (بیلی و ترنر 2002) برای حفاظت از خانواده‌ها در برابر کمبود درآمد منجر به پیامدهای سهمگینی برای خانواده‌ها در رابطه با دسترسی به غذا می‌شود و تأثیر مضری بر وضعیت تغذیه‌ای آن‌ها می‌گذارد.

ثبت سفارش ترجمه تخصصی مقاله و کتاب

 

مک کیبین و فرناندو (202) معتقدند که بیماری‌های مسری همه‌گیر به علت مرگ و میر و شیوع بیماری می‌توانند توسط افزایش هزینه‌های تجاری، افزایش هزینۀ مراقبت بهداشت عمومی و تغییر در تأمین شغل بر خانواده‌ها، دولت‌ها و تجارت‌ها تأثیر بگذارند. محدودیت‌های مربوط به کوید 19 در همۀ مراحل زنجیره تأمین غذایی شامل تولید، توزیع و مصرف موانعی ایجاد کرده است (سیچ 2020 و توریتو 2020) و به محصولات کشاورزی فاسدشدنی مانند گوشت و سبزیجات خسارت وارد شده است (نیکولا 2020). در شرایطی که بحران‌ها منجر به کمبود غذا می‌شوند، قیمت مواد غذایی افزایش می‌یابد و برخی مواد غذایی بیشترین قیمت خود را تجربه می‌کنند. آن هابیتات و WFP  (2020)، بین آوریل 2019 و آوریل 2020 افزایش 8 تا 10 درصدی قیمت‌ها در منطقه را به دنبال آغاز شیوع بیماری فراگیر کوید 19 گزارش دادند. محصولات تازه مانند سبزیجات، گوشت و ماهی بیشترین قیمت را داشته‌اند که آن اساساً ناشی از کمبودهای مربوط به اختلالات در زنجیره تأمین است. در حالی که پژوهش‌های گوناگونی به بررسی تأثیرات بالقوۀ بیماری فراگیر جهانی و شاخص‌های اقتصاد ملی مانند فقر سراسری، هزینه‌های دولتی، رشد تولید ناخالص داخلی، کسری بودجه، استخدام و غیره پرداخته‌اند (ایلو 2020، نیکولا 2020، سامنر، هوی و اورتیز جوارز 2020؛ آن هبیتات و WFP 2020، بانک جهانی 2020)، در مورد اینکه چگونه بیماری فراگیر و سیاست‌های قرنطینه بر افراد و خانواده‌ها تأثیر می‌گذارند، اطلاعات محدودی وجود دارد. پیامدهای اقتصادی چنین بیماری فراگیری تأثیرات مضری بر اعضای جامعه، بسته به وضعیت اقتصادی - اجتماعی آن‌ها، راهبردهای آن‌ها برای امرار معاش، دسترسی به بازار و غیره دارد بنابراین لازم است که خسارت‌هایی که به مردم وارد می‌شود شناسایی شوند و مکانیسم‌های پشتیبانی برای اطمینان حاصل کردن از هموارسازی درآمد افزایش یابند. سبالوس، کانان و کرامر (2020) و هریس، دپین بوش، پال، نیر و راماسمی (2020) به بررسی تأثیرات کوید 19 و محدودیت‌های مربوط به خرده مالکان در هند پرداخته‌اند و ناهمگونی بسیار زیاد در تأثیر کوید 19 بر فعالیت کشاورزی، درآمد و تأمین مواد غذایی را گزارش داده‌اند. ما با بررسی پیامدهای کوید 19 برای تأمین مواد غذیی و درآمد خانواده‌ها با مقالات مربوط به این بیماری همکاری می‌کنیم و دو کشور آفریقای شرقی یعنی کنیا و اوگاندا را تحت پوشش قرار می‌دهیم. در این پژوهش به پرسش‌های زیر می‌پردازیم:

1: چه سیاست‌های دولتی به منظور کاهش تأثیرات بیماری فراگیر بر خانواده‌ها اعمال شده است؟

2: تا چه حدی کوید 19 فعالیت‌های درآمدزای خانواده‌ها را تحت تأثیر قرار داده است و چه روش‌هایی برای مقابله با آن صورت گرفته است؟

3: تأثیر کوید 19 بر تأمین مواد غذایی خانواده‌ها و کیفیت تغذیه ی آنها چیست؟

4: چه عواملی تعیین می‌کنند که منبع درآمد و تأمین مواد غذایی در دوران بیماری فراگیر کوید 19 بدتر و سخت‌تر شده است؟

نتایج مبتنی بر یک ارزیابی سریع هستند و تحلیل‌های تجربی را فراهم می‌‌سازند که دانش موجود را افزایش می دهند تا مباحث سیاسی در مورد تأمین مواد غذایی و روش‌های مقابله در طی روزهای اولیۀ بیماری فراگیر کوید 19 و تصمیم‌گیری آگاهانه برای حفظ امرار معاش خانواده‌هایی که بیشتر در معرض بیماری هستند، هدایت شوند. نتایج نشان می‌هد در حالی که هر دو کنیا و اوگاندا محدودیت‌هایی را اعمال کردند، محدودیت‌های اوگاندا سخت‌گیرانه‌تر بود و مشابه قرنطینۀ کامل بود. بیش از دو سوم پاسخ‌دهندگان در سرتاسر دو کشور گزارش دادند که بیشترین کاهش درآمد را به علت کوید 19 تجربه می‌کنند. تعداد پاسخ‌دهندگانی که مواد غذایی آن‌ها تأمین نبود به ترتیب در کنیا و اوگاندا 38% و 44% افزایش یافت و کاهش تأمین مواد غذایی به خصوص برای خانواده‌هایی با درآمد ضعیف و افراد وابسته به درآمد شغل رخ داد. بنابراین آن‌ها به احتمال زیاد راهبردهای مقابله برمبنای مواد غذایی را به کار می‌برند و مصرف غذایی ضعیف‌تری دارند. ساختار ادامۀ مقاله به صورت زیر است: بخش دو زمینۀ مختصری در مورد بیماری فراگیر کوید 19 در دو کشور مورد نظر و واکنش های سیاسی برای کاهش پیامدهای این بیماری فراهم می‌سازد. منابع داده‌ها و روش‌های برآورد در بخش سه ارائه شده‌اند. نتایج توصیفی و تجربی در بخش 4 ارائه شده‌اند و بخش 5 نتایج را ارائه می‌دهد.

2: کوید 19 و واکنش‌های سیاسی

اولین مورد کوید 19 در آفریقای شرقی در کنیا، در 13 مارس 2020 گزارش شد و از آن زمان گسترش بیماری در این منطقه افزایش یافته است و هر روز موارد جدید ابتلا به بیماری گزارش می‌شوند. مطابق رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت و قوانین جهانی، دولت‌های آفریقای شرقی محدودیت‌های گوناگونی را اعمال کردند تا گسرتش بیماری را در مرزها و محدودۀ خود نگه دارند. این محدودیت‌ها شامل قرنطینۀ جزئی در سطح کشوری و منع رفت و آمد به منظور محدود ساختن رفت و آمد مردم، تعطیلی پروازهای بین‌المللی، منع دورهمی‌های عمومی، و تعطیلی همۀ مؤسسات آموزشی، هتل‌ها، رستوران‌ها و عبادت‌گاه‌ها بود. در اوگاندا سفرهای ملی نیز در سرتاسر کشور تعطیل شدند و مردم تنها در شرایط اورژانسی اجازۀ خروج از خانه داشتند (استیوردینگ  مارگینی 2020). در حالی که موارد کوید 19 در شهرها متمرکز بودند؛ کامپالا (اوگاندا)، نایروبی و ممباسا (کنیا) و بوسیا، مرز مشترک بین کنیا و اوگاندا، محدودیت‌ها در سطح کشوری اعمال شدند و قوانین برای همۀ بخش‌های جامعه اجرا شدند. به منظور حفاظت از شهروندان در مقابل پیامدهای اقتصادی بیماری فراگیر، دولت‌های کنیا و اوگاندا رهنمودهای سیاسی گوناگون و ارائۀ بسته‌های حمایت مالی را اعلام کردند. همچنین دولت کنیا اعلام کرد: معافیت مالیاتی 100% را برای افرادی با درآمد ناخالص ماهیانه 24000 شیلینگ (230 ~USD) یا کمتر، کاهش مالیات بر درآمد از 25 تا 30%، کاهش مالیات بر درآمد ساکنین (مالیات شرکت) از 25 تا 30%، کاهش مالیات بر اصل مبادلات از 1 تا 3% برای شرکت‌های کوچک و متوسط و تعلیق لیست مؤسسۀ اعتبارپژوهی برای افرادی که نمی‌توانند وام‌ها را پرداخت کنند. علاوه بر آن دولت کنیا کاهش میزان مالیات بر ارزش افزوده از 14 تا 16% و تخصیص 10 بیلیون شیلینگ (95 میلیون ~USD) به افراد سالخورده، افراد بی‌سرپرست و دیگر اعضای آسیب‌پذیر جامعه را اعلام کرده است (گاک 2020). در مه 2020 دولت کنیا بستۀ حمایت اقتصادی پس از کوید 19 با 7/53 بیلیون شیلینگ (503 میلیون دلار) را برای تجارت‌هایی که به علت بیماری فراگیر خسارت دیده‌اند، اعلام کرده است. هدف از ارائه ی این بسته فراهم ساختن ضمانت اعتباری، وام برای تجارت‌های کوچک و کمک به تسهیلات جهانگردی است. بانک اوگاندا در بیانیۀ سیاست پولی خود در 6 آوریل 2020 به اقداماتی برای بخشودگی اعتباری به منظور کاهش تأثیرات مضر بیماری کوید 19 اشاره کرده است. برای اطمینان از ثبات بخش مالی و تسهیل فرایند واسطه‌گری مالی در طی دورۀ بیماری فراگیر، اقدامات بسیاری در اوگاندا اعلام شده است، مانند پرداخت پول برای تعطیلات، تسهیل بدهی تا 12 ماه و کاهش نرخ وام از 8 تا 9% (بانک اوگاندا 2020). همچنین دولت اوگاندا اعلام کرد که برای کارگران آسیب‌پذیر به خصوص افرادی که فعالیت‌های روزانۀ آن‌ها تحت تأثیر قرنطینه قرار گرفته است مواد غذایی فراهم می‌کند و حفاظت اجتماعی را برای بخش‌های آسیب‌پذیر جامعه افزایش می‌دهد.

اگرچه این اقدامات تا حدی تأثیرات اقتصادی کوید 19 بر شهروندان این دو کشور را کاهش می‌دهد، ام آن‌ها چارۀ تمامی مشکلات نیستند. در کشورهای مورد بررسی، اکثر اقتصادها غیررسمی هستند. در اوگاندا بخش غیررسمی 81 و 90% از فرصت‌های استخدامی را به ترتیب در مناطق شهری و روستایی فراهم می‌سازد ( UBOS2018)، در حالی که در کنیا، برآورد شده است که بخش غیررسمی 6/83 % از کل استخدامی‌ها را تشکیل می‌دهد و برای شهروندان غیررسمی کارمزد روزانه فراهم می‌سازد. (UEWEA 2020). میلر (2020) و اوزیلی (2020) معتقدند که برنامه‌های کمک‌های اجتماعی مانند فراهم ساختن کمک‌های نقدی و غیرنقدی برای خانواده‌ها و معافیت از پرداخت قبوض خدمات شهری، نتایج مطلوبی برای این خانواده‌ها داشته است، به خصوص برای مزد گیرانی که درآمد آن‌ها تحت تأثیر محدودیت‌ها قرار گرفته است. علاوه بر آن اقدامات معافیتی زمانی تأثیرگذار است که مردم منبع درآمد خود را از دست داده‌اند و اقدامات حفاظت اجتماعی به دلیل چالش‌های پشتیبانی به سختی اجرا می‌شوند.

ثبت سفارش ترجمه تخصصی مقاله و کتاب

3: روش‌ها

3-1: داده‌ها

داده‌ها با استفاده از یک پرسشنامۀ آنلاین از گوگل جمع‌آوری شدند. پرسشنامه توسط رسانه‌های اجتماعی (واتساپ، فیس بوک، تلگرام و توئیتر) به طور تصادفی به پاسخ‌دهندگان در کنیا و اوگاندا ارسال ‌شدند. به دلیل فاصلۀ اجتماعی و قرنطینه‌های ناشی از کوید 19، مصاحبه‌ی رودررو امکان‌پذیر نبود. دو کشور تا حد متفاوتی تحت تأثیر کوید 19 قرار گرفته‌اند و اقدامات مهارسازی گوناگونی در آن‌ها انجام شده است. با پیش‌بینی پیامدهای بیماری در رابطه با تامین مواد غذایی، پرسشنامه های آنلاین به مدت 10 روز از 18 ام تا 27 ام آوریل 2020 باز بودند و بر تجارب قرنطینه متمرکز بودند که نزدیک به 5 هفته در دو کشور طول کشید. در زمان آغاز پژوهش پاسخ ها از 313 نفر در کنیا و 129 نفر در اوگاندا به دست آمدند و به طور کلی تعداد پاسخ‌دهندگان 442 نفر بود. از پاسخ‌دهندگان درخواست شد که منطقۀ خود را مشخص کنند و نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان در هر دو مناطق شهری و روستایی در سرتاسر دو کشور پراکنده بودند. با توجه به آن ما از یک روش نظرسنجی سریع آنلاین برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده کردیم. لازم به ذکر است که نمونه‌های ما نماینده‌های دو کشور محسوب نمی‌شوند و ممکن است بیشتر افراد تحصیل‌کرده با دسترسی به اینترنت و گوشی‌های هوشمند در نظرسنجی شرکت کرده باشند. با این وجود این پژوهش اطلاعات سودمندی برای درک پیامدهای بیماری کوید 19 در رابطه با تأمین مواد غذای فراهم می‌سازد که ویرانی‌های عظیمی سرتاسر جهان به بار می‌آورد.

3-2: روش‌های تجربی

همانطور که قبلاً گفتیم، اهداف این پژوهش بررسی این است که چگونه ساکنین کنیا و اوگاندا در حال مقابله با اختلالات اقتصادی ناشی از کوید 19 هستند و پیامدهای این بیماری در رابطه با تأمین غذا و مواد غذایی چیست. تأمین مواد غذایی با استفاده از مقیاس تجربۀ ناامنی مواد غذایی (FIES) ارزیابی شده است که توسط سازمان غذا و کشاورزی ایجاد شده است. مقیاس FIES مبتنی بر تجربۀ دسترسی به مواد غذایی (فیزیکی و اقتصادی) و ثبات تأمین مواد غذایی است و در فرهنگ‌های گوناگون قابل استفاده است (بالارد، کپل و کافیرو 2013). همچنین آن جزئی از شاخص‌های جهانی برای سنجش پیشرفت در دستیابی به اهداف توسعۀ پایدار در مورد پایان قحطی و دستیابی به تأمین غذا و بهبود مواد غذایی است. با استفاده از نسخه‌ای از مدل نظرسنجی FIES ( FAO2016) که شامل 8 پرسش کوتاه با پاسخ بله یا خیر است، از پاسخ‌دهندگان در مورد تجربۀ درجات گوناگونی از ناامنی مواد غذایی پیش از کوید 19 و در طی دوران کوید 19 پرسیده شد. 8 پرسش مربوط به اضطراب و عدم اطمینان در مورد تأمین غذا، ایجاد اختلال در تنوع و کیفیت مواد غذایی، عدم دسترسی به غذای کافی و تجربۀ گرسنگی و قحطی بودند (FAO 2016).

طبق FAO (2015)، سه شاخص ناامنی مواد غذایی براساس مجموع 8 گزینۀ FIES تعیین شدند. ابتدا اگر نمرۀ خام پاسخ‌دهنده برابر با 1 یا بیش از 1 باشد، از نظر تأمین مواد غذایی ناامن در نظر گرفته می‌شود و در غیر این صورت صفر خواهد بود. دوم نمرۀ خام 4 یا بیش از 4 نشان‌دهندۀ ناامنی متوسط تا شدید تأمین مواد غذایی است. سوم شاخص ناامنی شدید در تأمین مواد غذایی است که برابر با 1 است، اگر نمرۀ خام پاسخ‌دهنده 7 یا 8 باشد و در غیر این‌صورت صفر خواهد بود. پیامدهای بحران کوید 19 بر کیفیت تغذیه، توسط این پرسش از پاسخ‌دهندگان ارزیابی شد که بیان‌ کنند هر چند وقت یکبار از 5 گروه غذایی گوناگون، پیش از دورۀ کوید 19 و در طی آن مصرف کرده‌اند. گروه‌های غذایی شامل میوه، سبزیجات، ماهی و غذای دریایی، گوشت (بز، گوشت گاو، گوسفند و غیره)، و گوشت پرندگان (مرغ، بوقلمون و غیره) بودند. این گروه‌های غذایی شامل غذاهای غنی از ریزمغذی‌ها و محصولات غذایی فاسدشدنی هستند که احتمال دارد دسترسی به آن‌ها و مصرف آن‌ها تحت تأثیر بیماری فراگیر قرار گرفته باشد. پاسخ‌دهندگان برای هر یک از گروه‌های غذایی، سه گزینه در رابطه با میزان مصرفی داشتند: به ندرت (یک یا دو بار در ماه)، گاهی (3 تا 10 بار در ماه) و غالباً (بیش از 10 بار در ماه). برای هر گروه غذایی و هر دو دوره (یعنی پیش از بحران کوید 19 و در طی آن) متغیرهای تعداد دفعات مصرف محاسبه شدند که اگر شرکت‌کننده غالباً را انتخاب کرده باشد (بیش از 10 بار در ماه) آن برابر با 1 و در غیر این‌صورت برابر با صفر خواهد بود. داده‌های کمی با استفاده از آمارهای توصیفی و مدل‌های رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. آمارهای توصیفی شامل فراوانی، میانگین، انحراف معیار و آزمون تی برای نشان دادن ویژگی‌های اجتماعی، اقتصادی پاسخ‌دهندگان مورد استفاده قرار گرفتند و اینکه چگونه بیماری فراگیر فعالیت‌های درآمدزای آن‌ها و تأمین مواد غذایی آن‌ها را تحت تأثیر قرار داده است و اینکه چه راهبردهایی برای مقابله با بیماری به کار رفته‌اند. مدل رگرسیون پروبیت برای برآورد عواملی مورد استفاده قرار گرفته است که تعیین می‌کنند آیا منبع درآمد یک پاسخ‌دهنده تحت تأثیر بحران کوید 19 قرار گرفته است و اینکه آیا تأمین مواد غذایی در طی دورۀ بیماری بدتر شده است یا نه. این موضوع می‌تواند به صورت زیر نشان داده شود(1) :

 که در آن، y_i متغیر دو نتیجه‌ای برای پاسخ‌دهندۀ i است. سه رگرسیون پروبیت برآورد شده اند. ابتدا اگر منبع درآمد پاسخ‌دهنده تحت تأثیر بیماری کوید 19 قرار گرفته باشد به y مقدار 1 داده می شود، و در غیر اینصورت صفر خواهد بود. دوم اینکه اگر پاسخ‌دهنده بدتر شدن تأمین مواد غذایی را تجربه کرده باشد y برابر با 1 خواهد بود (یعنی تفاوت بین نمرۀ خام FIES در طی کوید 19 و زمان عادی بیش از صفر است) و در غیر اینصورت صفر خواهد بود. نهایتاً اگر یک پاسخ‌دهنده میزان (فراوانی) مصرف یک گروه غذایی معین را به علت کوید 19 کاهش داده باشد به y مقدار 1 داده می‌شود و در غیر اینصورت صفر خواهد بود. A و I متغیرهای اصلی هستند که به ترتیب منبع درآمد و درآمد ماهیانۀ پاسخ‌دهنده را نشان می‌دهند، در حالی که ϑ و φ پارامترهای مربوطۀ آن‌ها برای برآورد هستند. بنابراین این پژوهش به طور ویژه بررسی می‌کند که چگونه فعالیت‌های گوناگون درآمدزا و مردمی که درآمد یکسانی دارند تحت تأثیر اختلالات اقتصادی ناشی از کوید 19 قرار می‌گیرند. x نشان‌دهندۀ دیگر متغیرهای توصیفی است، حامل جنسیت، سن و میزان تحصیلات شرکت‌کنندگان، تعداد افراد خانواده و اینکه پاسخ‌دهنده سرپرست خانواده است یا خیر و عضویت آن‌ها در گروه‌های نجات‌دهی و امنیت اجتماعی را نشان می دهد. β حامل پارامترهایی است که باید برآورد شوند و ε نشان‌دهندۀ خطا است.

4: نتایج و مباحث:

4-1: ویژگی‌های اجتماعی اقتصادی پاسخ‌دهندگان

جدول 1 آمارهای توصیفی برای ویژگی‌های اجتماعی اقتصادی پاسخ‌دهندگان را نشان می‌دهد که از دو کشور مورد بررسی جمع‌آوری شده‌اند. در هر دو کشور حدود دو سوم پاسخ‌دهندگان مرد بودند. تقریباً دوم سوم از پاسخ‌دهندگان در کنیا و یک سوم از اوگاندا به ترتیب 18 و 35 سال بودند. تحصیلات تعداد بسیاری از پاسخ‌دهندگان در سطح دانشگاهی بود. این موضوع عجیب نیست، زیرا داده‌ها توسط نظرسنجی‌های آنلاین جمع‌آوری شدند و بنابراین توسط افراد تحصیل‌کرده‌ای انجام شدند که به اینترنت دسترسی داشتند، دارای گوشی‌های هوشمند بودند، در رسانه‌های اجتماعی عضو بودند و بدون کمک پرسش‌ها را درک می‌کردند. اکثر پاسخ‌دهندگان سرپرست خانواده بودند و به طور میانگین خانواده‌هایی با حدود 5 یا 6 نفر را اداره می‌کردند. نزدیک به دو سوم پاسخ‌دهندگان از اوگاندا اعضای گروه‌های امنیت اجتماعی ملی و نجات بودند. در کنیا تنها یک چهارم پاسخ‌دهندگان در طرح‌های گروه امنیت اجتماعی ملی شرکت کردند. در مقایسه با حدود سه چهارم پاسخ‌دهندگان در اوگاندا، نیمی از پاسخ‌دهندگان در کنیا حقوق‌بگیر بودند. دیگر منابع اصلی درآمد شامل کارمزد، کشاورزی، شغل آزاد و هزینه‌های انتقالی بود. در مقایسه با 44% از پاسخ‌دهندگان در اوگاندا، اکثریت پاسخ‌دهندگان (63%) در کنیا کمتر از 500 USD در هر ماه دریافت می‌کردند.

4-2: تأثیر کوید 19 بر فعالیت‌های درآمدزا و راهبردهای مقابله با آن

از پاسخ‌دهندگان پرسیده شد که آیا بیماری فراگیر کوید 19 بر منبع درآمد آن‌ها تأثیری داشته است یا خیر. پاسخ‌ آن‌ها به طور خلاصه در شکل 1 ارائه شده است. تقریباً 70% از پاسخ‌دهندگان بیان کردند که این بیماری از 66% در اوگاندا تا 73% در کنیا، منبع درآمد آن‌ها را تحت تأثیر قرار داده است. این موضوع با ذهنیت همگانی در مورد تأثیرات منفی بحران کوید 19 بر شغل‌ها و درآمدها مطابقت دارد. علاوه بر آن از پاسخ‌دهندگان پرسیده شد که چگونه کوید 19 بر منابع اصلی درآمد آن‌ها تأثیر گذاشته است (شکل2). در هر دو کنیا و اوگاندا اکثر تأثیرات ذکر شده از بیماری فراگیر مربوط به کاهش فعالیت‌های تجاری یا تعطیلی آن‌ها، در نتیجۀ محدودیت‌ها است. تأثیرات مشابهی از بیماری فراگیر بر منابع درآمد، اما با چند تفاوت قابل توجه (از لحاظ درصد شرکت‌کنندگان) توسط پاسخ‌دهندگان سرتاسر دو کشور گزارش شدند. برای نمونه نسبت بیشتری از پاسخ‌دهندگان در کنیا نسبت به اوگاندا بی‌کاری کامل و توقف انتقال پول را به عنوان پیامدهای اقتصادی بیماری فراگیر گزارش دادند. برخلاف آن، کاهش یا تأخیر در پرداخت (حقوق‌ها، کارمزدها یا اجاره بها) در اوگاندا رایج‌تر از کنیا بود. تفاوت‌ها احتمالاً به علت تفاوت در واکنش‌ها به بیماری فراگیر در سطح کشوری هستند؛ برای مثال دولت اوگاندا حتی سفرهای داخلی را تعطیل کرد که آن می‌تواند بر فعالیت‌های تجاری و توانایی کاسبان برای پرداخت به موقع دستمزدها تأثیر بگذارد. این مربوط به گزارش آن هبیتات و WFP (2020) است که نشان می‌دهد تجارت‌های کوچک و متوسط در شهر کامبلا (پایتخت اوگاندا) برخی کارگران را بطور موقتی بیکار کردند، در حالی که نزدیک به 84 درصد از تجارت‌ها بیش از نیمی از نیروی کار خود را کاهش دادند. در مقایسه با کنیا، تنها 34% از فروشگاه‌ها بسته شدند و 54% از پاسخ‌دهندگان منبع امرار معاش خود را از دست دادند. این اختلالات ناشی از کوید 19 در رابطه با فعالیت‌های درآمدزا در چندین گزارش دیگر نیز مشاهده شده است (ایلو 2020؛ وس، مارتین و لابورد 2020، بانک جهانی 2020).

ثبت سفارش ترجمه تخصصی مقاله و کتاب

در مورد تأثیرات بیماری فراگیر بر فعالیت‌های درآمدزا، یک پاسخ‌دهندۀ دارای شغل آزاد بیان کرده است:

از زمان شیوع این بیماری کشنده در 45 روز گذشته، افراد بسیاری برای پناه گرفتن به مناطق روستایی بازگشته‌اند. این موضوع به تجارت من آسیب رسانده است زیرا اکثر مشتریان من رفته‌اند، و اکنون تنها زنده ماندن مهم است. پس از ساعت 7 عصر هیچ رفت و آمدی وجود ندارد و این موضوع فعالیت‌های تجاری را کاهش داده است و بنابراین موجب کاهش درآمدها شده است. به طور کلی زندگی دشوار است.

همچنین دو کشاورز در کنیا بیان کرده‌اند:

من به مدارس سبزیجات می‌فروختم و اکنون که مدارس تعطیل هستند به مشکل برخورده‌ام. بازار کمی برای محصولات کشاورزی وجود دارد و در نتیجه محصولات در خانه خراب می‌شوند. به همین نحو برخی از پاسخ‌دهندگان در اوگاندا بیان کردند که قرنطینۀ ناشی از کوید 19 مانع فعالیت‌های کشاورزی آن‌ها می‌شود.