" به راستی که آموزش و پرورش مسیحی چیست؟" این سوال در سال 1964 بیان شد که پروفسور سارا لیدل پاسخی را تحت عنوان " توافق نزدیک" بیان کرد: " هر دو این موارد رشته های علمی علوم الهی و آموزشی می باشد" ( 1964، 208؛ حروف مایل متعلق به من می باشد). هرچند، رسیدن به این توافق، امری آسان نبوده است؛ علیرغم اینکه نظیر چنین گفته هایی به نظر آسان می رسد، بیشتر گفتگو ها چه در گذشته و چه امروزه نیازمند شفاف سازی معنی آموزشی و علوم الهی، هستند. این شفاف سازی، کانون مطالعه پیش روست. با مروری تاریخی درباره پیشبرد مشارکت آموزشی و الهیات در صفحات آموزش های مذهبی که در طول 50 سال اخیر شروع شده و من مسیرهایی را برای الهیات ( خداشناسی) عمومی و کاربردی آموزش و پرورش مسیحیت، پیشنهاد میدهم. در طی 50 سال اولیه آن، آموزش سعی در راهنمایی و هدایت رشته آموزش مذهبی و ژورنال های آن داشت ( REA 1906). در 50 سال اخیر، الهیات به این مشارکت، ملحق شد. با موافق و هم نظر بودن با خانم لیدل، من باور دارم که نقطه شروع اصلی برای درک این مشارکت، کار رندولف کرامپ میلر، می باشد. در سال 1950، او کتاب راه شکننده ای را به نام سرنخی به آموزش و پرورش مسیحیت، منتشر نمود. این کتاب، همراه با تمام ویرایش هایی که بر روی آن از سال 1985 تا 1978 انجام شد، توضیحاتی درباره این موضوع که باز بودن و مشارکت الهی متقابل، میتواند چه مسئله ای را به تحقیقات علوم اجتماعی و آموزشی، پیشنهاد دهد، تصحیح نمود.
