منطق آموزش و پرورش، الهیات و مدرسه کلیسا
لسلی جی. فرانسیس
مقدمه
آیا یک متخصص در امر الهیات می تواند ادعا کند که حق سخن گفتن درباره ماهیت یا محتوای آموزش و پرورش در سطوح ابتدایی، متوسطه یا تحصیلات تکمیلی را دارد؟ آیا کلیسا می تواند ادعا کند که حق دایر نمودن مدارس یا کالج های متمایز را دارد؟ به کرات میبینیم که هر دوی این حق ها از سوی کارشناس های آموزش و پرورش و متخصصین در امر الهیات بطور مشابه، به چالش کشیده شده است. ریشه این چالش در پیدایش این مفهوم قرار دارد که «آموزش وپرورش» یک رشته مستقل است. هدف مقاله حاضر، بررسی قدرت این مفهوم است. از آنجا که این مفهوم در نوشته های پل هرست، به قوی ترین حالت خود دست می یابد، مقاله حاضر به عنوان یک ارزیابی مستقیم و پاسخ به موضع هرست بیان شده است. دو پیامد این رویکرد اینها است. اولا این که، مفهوم آموزش و پرورش که در این مقاله به آن می پردازیم، همان چیزی است که توسط هرست پیشنهاد شده است. دوم این که، تمرکز مقاله بر روی مقاطع ابتدایی و متوسطه آموزش و پروش است، زیرا هرست در نمونه خود به طور خاص بر روی مدرسه کلیسا معطوف می باشد. با این حال، باید تأکید کرد که مسیر استدلال پیشنهاد شده در این مقاله قصد دارد که به سؤالات گسترده تر در مورد رابطه بین الهیات و آموزش و پرورش – به عنوان مثال، مسئله کالج های کلیسا - بپردازد.
نتیجه این مقاله این است که کارشناسان آموزش و پرورش، دلیل موجهی برای ممانعت از مشارکت متخصصین الهیات در مباحث آموزشی یا کلیسا از دایر نمودن مؤسسات آموزشی مرتبط با کلیسا ارائه نداده اند.
سایت تخصصی مقالات انگلیسی و فارسی
