1. مقدمه
جمع آوری وجوه نقدی سابقا خطرناک بود چون مدیران قادر بودند با تحقیق کم به وجوه نقدی دسترسی داشته و از آنها به روش اختیاری استفاده کنند. با این حال، بنویت (1984) مدعی شد، وجوه نقدی همچون دستگاه پیشگیرانه ای عمل می کنند که می توانند بر تصمیمات توسعه ظرفیت یا ورود رقبا تاثیرگذار باشند. همسو با بحث بنویت، مطالعات نشان می دهند که شرکت می تواند از طریق قیمت گذاری، از ذخایر نقدی خود برای به چالش کشیدن سود خالص رقبا و چشم اندازهای آینده (بولتون و شارفستین)، سرمایه گذاری در گزینه های رقابتی همچون محل فروشگاه یا کارخانه، ساخت شبکه های توزیع موثر و استفاده از آگهی (کامپلو 2006) استفاده کند. فرسارد (2010) دریافت که شرکتهای تولیدی با ذخایر نقدی بالا، سهم بازار خود را نسبت به رقبای خود گسترش داده و این نشان می دهد که ذخایر نقدی بالا، به سود سهم بازار سیستماتیک در آینده در قبال رقبای صنعتی منجر می شود.
